“KULANG PA BA ANG AKING NAGAWA AT HINAHANAP MO PA SA IBA”

Sa likod ng mga personal na pagpapakasakit, naririnig ko ang tanong na bumabalot sa mga damdamin ko: “Kulang pa ba ang aking nagawa at hinahanap mo pa sa iba?” isa lang naman ang aking nagnanais na maging sapat sa mga mata ng iba, lalo na sa mundong kung saan tila palaging may hinahanap at iniinda.Sa gitna ng mga hamon ng personal na buhay, madalas nating tanungin ang ating sarili kung sapat na ba tayo. Ang “Kulang pa ba ang aking nagawa at hinahanap mo pa sa iba?” ay maunawaan ang sarili at ang iyong halaga sa buhay ng iba. Ang hamon na maging sapat ay tila laging bumabalot sa ating isipan. Ang pagtingin sa sarili at sa kung paano tayo nakakatulong sa iba ay nagiging sentro ng ating pagmumuni muni. Subalit, mahalaga ring tandaan na ang pagiging sapat ay hindi palaging nasusukat sa mga nagawa natin. Minsan, ito ay nagmumula sa pag-unawa ng ating sariling halaga at kakayahan.Sa pagitan ng mga tanong na ito, mahahanap natin ang pagkakataon na magbago at magbigay-pugay sa ating sarili. Ang pagkilala sa sariling halaga ay nagmumula sa malalim na pagsusuri at pagtanggap sa sarili, na may kaakibat na pag-unlad at pagpapabuti.Sa paglipas ng panahon, matututunan nating maging bukas sa mga pagkakataong makapag-ambag sa iba, hindi upang punan ang mga kulang, kundi upang ibahagi ang yaman ng ating kakayahan. Sa pagtahak sa landas ng personal na pag-unlad, ang tanong na sa aking sarili ay maaaring maging inspirasyon upang palawakin pa ang aking kaalaman at kakayahan, na may tiwala sa sarili at pag-asa para sa kinabukasan.