Ayaw kona sayo ang hirap mong unawain ang hirap mong intindihin, hindi kona alam kung anong dapat kung gawin sayo. Hindi lahat ng mahirap ay susukuan at hindi din lahat ay pag tyatygaan naka depende sa aating kung hanggang saan at hanggang kailan tama at kaya pa.
Kapag nahihirapan tayo wag tayo mag reklamo wag tayong salita ng salita, bwisit na buhay to. bat yung buhay ang bwisit eh bigay ng diyos yun kaya ka nabuhay bigay ng dyos yun eh puro nalang hirap puro nalang problema eh hindi moba alam na ang dyos ang nasasaktan mo ang kalooban
Sa Hirap ng buhay ngayon wag kang mamimili ng trabaho na papasokan mo, magtyaga ka sa kahit maliit ang sweldo , sa buhay ngayon wag kang mag hahangad agad ng malakihan kase lalo kalang mahihirapan. Hindi pataasan ng sahod ngayon sa buhay kundi pa praktikalan at dapat maalam ka mag budget.
Kapag nararamdaman mo na kailangan mong umiyak, iiyak mo lang pero sandali lang wag mong papatagalin ang iyong paghihirap sa mga pinag dadaanan mo. Move forward and let the Lord handle everything. Basta magtiwala ka lang sa kanya.
Sa buhay aminin natin na maaaring maging mahirap ito pero totoo naman na mahirap at hindi laging madaling i-navigate yung mga ups and downs na nararanasan natin but I want you to know that you have the resilience, strength, and courage to persevere through any obstacle.
“Forgiveness. What better way to release resentment, anger, and bitterness? It all sounds so easy until you actually have to forgive someone who did you wrong.”
Sa mga kagaya ko na napi-pressure ngayon sa kanya-kanyang mga buhay. Masasabi ko lang sa mga pinag dadaanan natin “dahan-dahan lang, kaya natin ‘to”
Alam ko kung gaano kahirap mabuhay na puno ng mga expectations sa sarili. Mga expectations na nag papahirap sa atin. Alam naman natin na we are trying kahit gaano pa kahirap ay sinusubukan pa rin natin para lang at least maging proud sila sa atin.
Maybe at some point, napapabayaan na din natin ang ating mental and physical health at nahihirapan na din tayo.
Hindi ako masaya hindi rin naman malungkot, but just I feel empty o siguro pa ulit-ulit ko lang sinasabi sa sarili ko na hindi ako malungkot because I feel like there isn’t a reason to be. Hindi ko naman nais na masabihan lagi na “dramatic” o di kaya “problematic”. Kasi kapag nakikita ako ng mga tao ganyan lagi ang tingin nila sakin o sinasabi. Kahit na, madalas naman akong tumatawa. Madalas pa rin naman akong naka ngiti kahit na nasa sitwasyon ako na gulong-gulo na.
